Zostaw swój numer - oddzwonimy!
Informujemy, że obecnie nasza działalność skupia się wyłącznie na świadczeniu usług z zakresu medycyny estetycznej. Zapraszamy do zapoznania się z naszą ofertą w zakresie tych specjalizacji.
Wśród osób starszych chorych na syndrom zachodzącego słońca, możemy zaobserwować kilka objawów. Charakterystyczna dla tego schorzenia jest pora dnia w ciągu doby. Choroba daje o sobie znać po południu, wieczorem lub nocą. Można zaobserwować pewne zachowania, które są wynikiem tego zaburzenia. Efekt zachodzącego słońca może wpływać na wahania nastroju, ale nie tylko. Do najczęstszych objawów zespołu zachodzącego słońca możemy zaliczyć:
Przyczyną objawów zachodzącego słońca jest obumieranie neuronów. Zachodzi wówczas neurodegeneracja, pojawiają się problemy ze snem, a naturalny cykl dobowy jest zaburzony. Dlaczego? Układ nerwowy pracuje nieprawidłowo. Jednak jakie inne czynniki, oprócz snu zwiększają ryzyko wystąpienia choroby?
Ważne jest, aby opiekun poświęcał dużo uwagi osobie chorej. Nagła zmiana miejsca może być czynnikiem sprzyjającym rozwojowi schorzenia. Sytuacje stresowe takie jak przeprowadzka lub nagła wizyta w szpitalu dają poczucie zagrożenia choremu. Wsparcie i obecność osób bliskich lub opiekuna jest w tym przypadku nieoceniona.
Możemy załagodzić objaw zachodzącego słońca poprzez leki. Jednak warto spróbować terapii poznawczo-behawioralnej. Pomocna w polepszeniu zdrowia chorego może okazać się rutyna. Jedno znane mu otoczenie, stałe pory pobudki oraz kładzenia się spać. Nawet posiłki o wyznaczonych godzinach. Ustabilizowany plan dnia jest komfortowy i niestresogenny dla osoby z syndromem zachodzącego słońca.
Dieta ma duży wpływ na stan organizmu człowieka. Dania osoby chorej powinny być pozbawione prostych cukrów. Opiekun powinien unikać podawania osobie starszej kawy i innych pobudzających napojów. Mogą one nasilić niepożądane uczucia i zachowania. Niekorzystny wpływ na zdrowie osób starszych ma także alkohol. Efekt zachodzącego słońca w połączeniu ze spożywaniem napojów procentowych może wywołać agresję i dezorientację.
Na zespół zachodzącego słońca pozytywny wpływ ma wysiłek fizyczny. Umiarkowana aktywność fizyczna każdego dnia jest ważna. Wpływa na regulowanie emocji i polepszenie jakości snu. Mobilizowanie chorego np. do spacerów powinno odbywać się w pierwszej połowie dnia. Wieczory powinny być spokojne i polegać na wyciszeniu. Jeśli jednak zauważamy wzmożoną aktywność nocną u osoby z chorobą zachodzącego słońca, zaproponujmy jej proste czynności. Może być to prozaiczne składanie ubrań lub podlewanie kwiatów.
Zadbajmy o odpowiedni dostęp do światła. Ekspozycja na światło słoneczne jest bardzo istotna. Wpływa nie tylko na regulację rytmu dobowego. Powoduje także produkcję witaminy D — tak ważnej dla naszego organizmu. W przypadku kiedy osoba starsza nie wychodzi z domu, warto zapewnić jej komfortowe miejsce przy oknie. Jeśli efekt zachodzącego słońca powoduje silny niepokój, pomocna może być dodatkowa lampka. Subtelne źródło światła pozwoli uniknąć uczucia dezorientacji. Co w przypadku kiedy domowe sposoby nie przynoszą poprawy? Zalecana jest wizyta u psychiatry. Po konsultacji oraz badaniach specjalista przepisze odpowiednie środki. Terapia lekowa może polegać na podawaniu środków nasennych, antydepresyjnych czy przeciwlękowych. Opiekun lub rodzina powinni poszukać wsparcia również u psychologa. Pomoże to zrozumieć objaw zachodzącego słońca. Specjalista pokaże nam jak radzić sobie w trudnych sytuacjach z osobą starszą. Wesprze nas także i przystosuje do zaistniałej sytuacji.
Obecnie nie ma badań, które jasno określają, że senior mierzy się z zespołem zachodzącego słońca. Choroba nie widnieje w medycznych klasyfikacjach schorzeń. Kluczowa w tym przypadku może być ocena zaburzeń pacjenta przez specjalistę. Konsultacja lekarska może polegać na wykluczeniu lub wykryciu innych schorzeń u osób starszych. Chorobie Parkinsona może towarzyszyć efekt zachodzącego słońca. Obie choroby neurologiczne dają podobne objawy. Uczucie niepokoju, lęk, a nawet omamy wzrokowe mogą być związane z zaburzoną pracą mózgu. Choroba Alzheimera oraz demencja również może wiązać się z syndromem zachodzącego słońca. Zmiany w mózgu, jakie się dokonują, zaburzają produkcję melatoniny. Jest ona odpowiedzialna za prawidłowy cykl snu, wpływając tym samym na zdrowie. Syndrom zachodzącego słońca może być spotęgowany lekami na demencję. Ważne jest więc obserwowanie chorego i stała opieka neurologa.
Zespół zachodzącego słońca ma specyficzne objawy. Ważna jest zatem obserwacja osoby starszej i wychwytywanie jej niecodziennych działań. Otocz opieką swojego bliskiego i reaguj na odstępstwa od normalnych zachowań. Zasięgnij porady lekarza i wykonuj regularne badania. Wczesne wykrycie chorób jak np. choroba Alzheimera zapewni lepszą kondycję zdrowotną osoby starszej.
Zadbaj o zdrowie psychiczne i aktywność fizyczną swojego bliskiego. Chcąc uniknąć choroby zachodzącego słońca, przygotowuj pełnowartościowe posiłki. U osób starszych z diety powinny zniknąć cukry proste. Na podstawie badania krwi uzupełnij niedobory witamin. Możesz skorzystać z pomocy specjalisty w ułożeniu odpowiedniej diety. Codzienny krótki spacer również przyczyni się do zapobiegania objawom zachodzącego słońca.
Chcąc chronić swojego bliskiego przed objawem zachodzącego słońca, unikaj sytuacji stresowych. Mogą to być niespodziewane wizyty gości, czy nagłe wyjazdy. Remont pomieszczenia, w którym przebywa osoba starsza, również może spowodować poczucie dezorientacji. U osób starszych zmiana miejsca może drastycznie wpłynąć na psychikę oraz ogólne zdrowie. Unikaj hałasu i zapewnij spokojną atmosferę wokół seniora. Agresywne treści w telewizji czy radiu mogą nasilać uczucie niepokoju. Warto zatem szczególnie wieczorną porą zapewnić bliskiemu inną rozrywkę, by zapobiegać chorobie zachodzącego słońca.
