Zostaw swój numer - oddzwonimy!
Hialuronidaza występuje naturalnie w przyrodzie m.in. jest częścią jadu pszczół, czy szerszeni, a także niektórych gatunków węży. Jest to rodzaj enzymu, który przyspiesza rozpuszczanie kwasu hialuronowego, stąd jego syntetyczny odpowiednik zyskuje ogromną popularność. Lekarze podkreślają, że to często jedyny ratunek, gdy do ich gabinetów trafiają osoby, które zatraciły się w poprawianiu urody lub trafiły w niepowołane ręce.
Problemem są zwłaszcza zbyt duże, lub często asymetryczne usta, co niektórzy nazywają nawet efektem „dwóch parówek”. Wstrzyknięcie zbyt dużej dawki kwasu hialuronowego sprawia, że kontur warg przestaje być widoczny, a przez to rezultat jest nienaturalny. Problemem bywają też wyczuwalne grudki w ustach, które choć powinny, nie znikają kilka dni po zabiegu oraz migracje preparatu pod skórą.
Coraz popularniejsze staje się rozpuszczanie także w okolicach oczu. Podanie zbyt dużej ilości kwasu hialuronowego może wcale nie usunąć cieni, a wywołać tzw. efekt Tyndalla. Wówczas preparat prześwituje przez cienką skórę i zamiast odbijać światło, rozprasza je. To daje odwrotny efekt od zamierzonego, bo sprawia, że cienie stają się bardziej widoczne.
Hialuronidazę stosuje się także przy przesadnym wypełnianiu policzków, żuchwy czy brody, powikłaniach, a także gdy pojawi się alergia. Warto wiedzieć, że sam kwas hialuronowy praktycznie nie uczula, ale jeśli stosujemy preparaty niskiej jakości, zawierające dużo dodatków i konserwantów, takie prawdopodobieństwo wzrasta.
Przede wszystkim powinien go wykonywać lekarz, bo doskonale zna anatomię, więc wówczas zabieg jest bezpieczny i przynosi pożądane efekty. Na początku wizyty trzeba określić, czy nie ma ograniczeń do jego wykonania. Wśród przeciwwskazań są m.in. choroby autoimmunologiczne, ciąża, karmienie piersią.
Trzeba też opowiedzieć o wszystkich alergiach, zwłaszcza jeśli występuje nieprzewidziana reakcja na jad pszczół. Hialuronidaza stosowana w medycynie estetycznej jest zbliżona do tej substancji, więc warto wykonać wcześniej próbę uczuleniową w okolice przedramienia. Zwykle jednak do wykonania tego zabiegu nie ma większych ograniczeń. Następnie można znieczulić skórę kremem, ale nie zawsze jest to konieczne, gdyż ogólnie ból jest niewielki. Wykonuje się dosłownie kilka ukłuć bardzo cienką igłą w miejscach, gdzie jest to konieczne.
Trzeba pamiętać, że kwas hialuronowy ma zdolność wiązania wody, przez co daje efekt wypełniania i może utrzymywać się w skórze dość długo. Czasami zdarza się więc, że stary preparat nie do końca się rozpuści, a pacjent ponownie chce powtórzyć zabieg. To jedna z przyczyn tzw. efektu przepełnionej twarzy FOS (tzw. facial overfilled syndrome), który charakteryzuje się zbyt dużymi policzkami, czy masywną żuchwą. To optycznie zmniejsza oczy, bo pod nimi tworzą się poduszki, w efekcie czego przesadę widać na pierwszy rzut oka. Taki problem miała m.in. aktorka Courtney Cox, która w wyniku krytyki oraz niezadowolenia z własnego wyglądu zdecydowała się na zabieg z użyciem hialuronidazy.
Hialuronidaza błyskawicznie dociera do cząsteczek wypełniacza i zaczyna go rozpuszczać w chwili podania. Wszystko zależy od tego, ile wcześniej kwasu hialuronowego było w skórze. Zdarza się czasem, że od kilkunastu minut do kilku godzin od podania enzymu usta znacznie zmniejszają swoją objętość.
Po samym zabiegu mogą wystąpić niewielkie ślady po ukłuciach lub drobne siniaczki, które znikają w ciągu maksymalnie dwóch dni. Hialuronidaza utrzymuje się w organizmie ok. 72 godzin, a po tym czasie jest naturalnie metabolizowana przez organizm. W tym czasie efekty są już dobrze widoczne, a po tygodniu są niemal ostateczne. Warto wiedzieć, że ten zabieg nie powoduje, że wygląda się gorzej. Istnieje wiele mitów związanych z hialuronidazą, które mówią o tym, że skóra traci całkowicie objętość i nawilżenie w miejscu podania.
To prawda, że enzym rozpuszcza także naturalny kwas hialuronowy, bo nie jest w stanie rozpoznać, który jest syntetyczny, a który „nasz”. Ale ponieważ jest on produkowany przez cały organizm, ten ubytek szybko zostaje uzupełniony. Lekarze podkreślają więc, że ten zabieg jest absolutnie niezbędny w gabinetach, by osiągać naturalne efekty. Po ok. miesiącu od podania hialuronidazy można już używać preparatów z kwasem hialuronowym, czyli naprawić to, co wcześniej nam się nie podobało. Oczywiście w sprawdzonym miejscu.
Przez pierwszych kilka godzin należy unikać dotykania twarzy czy intensywnych zabiegów kosmetycznych: masaży, pilingu, pocierania skóry. Przez kilka dni po zabiegu warto odpuścić sobie picie alkoholu, a przez tydzień także cięższy wysiłek fizyczny, wizyty w saunie, solarium, by nie dopuścić do przegrzania organizmu, czy na basenie ze względów higienicznych.
Zabieg powinien być wykonywany przez lekarza. Na początku wizyty należy określić, czy nie ma przeciwwskazań do przeprowadzenia zabiegu. Następnie, za pomocą cienkiej igły, hialuronidaza jest wstrzykiwana w miejsca wymagające rozpuszczenia kwasu hialuronowego. Może być zastosowane znieczulenie miejscowe, ale nie zawsze jest to konieczne.
Hialuronidaza działa szybko, rozpuszczając kwas hialuronowy w chwili podania. Efekty zależą od ilości kwasu hialuronowego, który był obecny w skórze. Można spodziewać się zmniejszenia objętości ust już po kilkunastu minutach lub kilku godzinach od zabiegu. Ostateczne efekty zwykle są widoczne po około tygodniu.
Zabieg powinien być wykonywany przez lekarza, który posiada wiedzę na temat anatomii oraz doświadczenie w tym zakresie. Przed zabiegiem warto podać informacje o ewentualnych alergiach, zwłaszcza na jad pszczół. Hialuronidaza stosowana w medycynie estetycznej jest zbliżona do naturalnej substancji, dlatego wcześniejsza próba uczuleniowa może być zalecana.
