Choć jej nazwa brzmi groźnie, to jednak odpowiednio stosowana toksyna botulinowa w medycynie estetycznej (i nie tylko) pozwala wygładzić zmarszczki mimiczne, a nawet ograniczyć napady migreny u pacjentów neurologicznych.
Neurotoksyczne działanie toksyny botulinowej znalazło wiele zastosowań np. w okulistyce, reumatologii, a także w medycynie estetycznej. Toksyna botulinowa typu A wykorzystywana do zabiegów jest wysoce oczyszczona i bezpieczna.
Pozytywne efekty toksyny botulinowej w medycynie estetycznej są przede wszystkim związane z jej działaniem na zmarszczki. Odpowiednio zastosowana pozwala na spłycenie zmarszczek mimicznych, powstających w wyniku wzmożonego napięcia lub nawykowego kurczenia niektórych mięśni (ciągłe marszczenie czoła). Dotyczy to bruzd na czole, tzw. lwiej zmarszczki, zniwelowanie „kurzych łapek” czy zmarszczek wokół ust, nazywanych czasem zmarszczkami palacza. Toksyna botulinowa bywa także wykorzystywana do leczenia nadpotliwości oraz migren, ponieważ pozwala zmniejszyć nadmierne napięcie mięśniowe, które u części osób jest przyczyną powstawania migren.
Toksyna botulinowa podawana jest metodą iniekcji domięśniowo. Specjalista wykorzystuje do tego strzykawkę jednorazową z bardzo cienką igłą. Dawka preparatu jest dostosowana indywidualnie do potrzeb pacjenta i obszaru zabiegowego. Toksyna, działając na mięśnie, wywołuje ich porażenie i paraliż, co prowadzi do długotrwałego rozluźnienia mięśnia.
Zabiegi z wykorzystaniem toksyny botulinowej cieszą się sporym powodzeniem wśród osób, którym zależy na redukcji widocznych i znacznych zmarszczek – często tych zmian, które są zbyt poważne, aby mogły zostać zniwelowane innymi metodami.
Wśród osób borykających się dotychczas z migrenami dominują opinie, że toksyna botulinowa zmieniła ich życie. Trudno się im dziwić, biorąc pod uwagę, jak uciążliwe potrafi być życie w cieniu destabilizującej codzienność migreny.
Lista przeciwwskazań do wykonania zabiegu z użyciem toksyny botulinowej obejmuje: ciążę i okres karmienia piersią, nadwrażliwość czy alergię na składniki preparatu, aktywne infekcje wirusowe, bakteryjne czy grzybicze w miejscu podawania toksyny, stosowane leków zwiotczających mięśnie, zaburzenia przewodnictwa nerwowo-mięśniowego.